o co kaman forum ogólnotematyczne BRK

Troszke historii:
Wisła to barwna historia wzlotów i upadków. To klub z którego w świat wyszło kilkudziesięciu reprezentantów Polski. Wisła to też zamiłowanie do gry ofensywnej i technicznej. Wreszcie to tutaj powstało pojęcie "piłki krakowskiej", czyli gry polegającej na "rozklepywaniu" obrony przeciwnika. W Krakowie kochają piłkarzy, którzy swą grą potrafią zachwycać i bawić. Dlatego najwięksi piłkarze Wisły byli równocześnie prawdziwymi szaleńcami. Kibice Wisły wręcz uwielbiają szalonego Nikolę Mijailovicia, bo to przecież drugi Adam Musiał. Wisłę można więc kochać lub nienawidzić. Grupa zagorzałych oponentów zwraca uwagę na związki Gwardyjskiego Towarzystwa Sportowego Wisła z milicją w czasach PRL. Najwięksi fani pamiętali jednak, że nie było to małżeństwo z miłości.

W 1936 roku, gdy polska piłka wciąż była w powijakach, piłkarze Wisły dokonali niemal cudu. Z okazji trzydziestolecia klubu, do Krakowa przyjechała Chelsea F.C.. Podobnie jak dzisiaj, londyńczycy byli wtedy czołową drużyną na świecie. Wiślacy ograli dumnych Anglików 1:0.

W 1956 Wisła grała w Krakowie mecz z brazylijskim klubem Belo Horizonte. Atutem przybyszów z kraju kawy było nie tylko świetne wyszkolenie techniczne, ale własna piłka. Lekka biała futbolówka całkowicie różniła się od ciężkich "kartofli", jakimi grano wtedy na polskich boiskach. Nic dziwnego więc, że Brazylijczycy szybko objęli prowadzenie. W pewnym momencie piłka wyleciała na aut i spadła pod nogi ówczesnego trenera Mieczysława Gracza. Ten szybko oddał futbolówkę, lecz chwilę później uszło z niej powietrze. Okazało się, że trener przebił piłkę szpilką od wiślackiej odznaki. Do gry wprowadzono wiec "kartofla" i Wisła wygrała.

Jedną z największych legend Wisły jest Adam Musiał. Musiał był twardzielem, chociaż w dzieciństwie wołano na niego... "beksa". Gdy w meczu z RWD Moelenbeck rywal zaatakował jednego z wiślaków, Musiał przywalił mu pięścią w twarz. Mówił, że wtedy w Wiśle byli jedną rodziną. Trenerem był krótko, ponieważ nie miał ochoty jeździć dwa razy w miesiącu do PZPN, by tłumaczyć się ze swojego zachowania. W tym roku obchodzi rocznicę, odkąd pojawił się w Wiśle.

Biała Gwiazda

Biała Gwiazda towarzyszyła piłkarzom od roku 1907, chociaż początkowo była bladoniebieska i to w liczbie dwóch sztuk na jednej koszulce. Szybko ograniczono się do jednej gwiazdy, a także zmieniono jej kolor na biały. I tak grano przez następne 93 lata. Wtedy gwiazdę na koszulkach zastąpiono herbem Wisły SSA. Mimo, że posiada on małą gwiazdę, decyzja ta nie spodobała się kibicom. Od 2005 do 2007 piłkarze Wisły znów grali z Białą Gwiazdą na piersi, od sezonu 2007/2008 piłkarze Wisły grają z herbem Wisły SSA na piersi.

Pierwsze odznaki Wisły powstały na początku lat 20. Od samego początku znajdowała się na nich pięcioramienna gwiazda, lecz co ciekawe na pierwszej odznace była ona koloru błękitnego. Wkrótce później pojawiła się jednak biała gwiazda na czerwono-niebieskim tle. Ten element, mimo niewielkich modyfikacji na przestrzeni lat, obowiązuje do dziś.

Nazwy klubu:

Nazwy: TS Wisła -> (6.02.1949) ZS [Zrzeszenie Sportowe] Gwardia-Wisła -> (wrzesień 1955) GTS Wisła -> (1990) TS Wisła ->(1997) TS Wisła Kraków - Piłka Nożna SSA ->(1999) Wisła Kraków SSA

Historyczny mecz

Wisła - Real Saragossa 4:1 (28 września 2000)

Jeden z najbardziej dramatycznych meczów w historii Wisły zobaczyło raptem 6 tysięcy widzów. Pozostali krakowianie nie wierzyli, że po porażce 4:1 w pierwszym meczu z Realem Saragossa Wisła zdoła odrobić straty. Liczba optymistów drastycznie spadła zaraz na początku rewanżowego spotkania. Marcin Baszczyński już w piątej minucie strzelił gola samobójczego. Jednak w drugiej połowie Wisła zdobyła cztery bramki i doprowadziła do dogrywki. Czwarta bramka była równie wyjątkowa jak cały mecz. Piłka dwukrotnie odbijała się od poprzeczki. W rzutach karnych skuteczniejsi okazali się wiślacy. Do siatki nie trafił jedynie Baszczyński.


Wisła - Real Saragossa 4:1 (0:1)
0:1 - Marcin Baszczyński (5' - samob.), 1:1 - Kelechi Iheanacho (51'), 2:1 - Tomasz Frankowski (55'), 3:1 - Kazimierz Moskal (61'), 4:1 - Tomasz Frankowski (88')

Wisła: Sarnat - Baszczyński, Głowacki, Moskal, M.Zając - Żurawski, Czerwiec (46' Niciński), Kulawik (46' Sosin), Kosowski - Frankowski, Moskalewicz (46' Iheanacho)

Legendy klubu

Andrzej Iwan - grając w piłkę, zarabiał już mając niespełna 10 lat. Włócząc się z kolegami po krakowskich ulicach, proponował starszym chłopcom grę na pieniądze. Ogrywali wszystkich. Niestety nie wykorzystał w pełni swojego talentu. Najpierw został zdyskwalifikowany za burdę w restauracji "Stylowa" w Nowej Hucie (uderzył kelnerkę i wdał się w bójkę z ochroną), a na MŚ'82 roku doznał poważnej kontuzji. Obecnie próbuje sił jako trener.

Mieczysław Gracz - niewiele brakowało, a trafiłby do Cracovii. Magazynier nie wpuścił go na trening, poszedł więc na Wisłę. I został przy Reymonta niemal do końca życia. Mając niespełna 16 lat zagrał w wielkich derbach Krakowa. W 1943 roku, gdy sędzia podyktował rzut karny dla Cracovii, potraktował go kopniakiem. W efekcie drużyna Wisły zeszła z boiska, mecz został przerwany, kibice wpadli na murawę, zadyma przeniosła się na ulice miasta.